Eikstraat 19 in Utrecht

Van september 1982 tot eind 1989 woonden wij in een klein huisje in de wijk Oudwijk in Utrecht. Daar zijn onze drie kinderen geboren. Dat werd een beetje krap, vandaar dat we toen zijn verhuisd naar een grotere woning in Bilthoven.

 

 

Eikstraat 19 in Utrecht, omstreeks 1988 geschilderd

door mijn schoonvader Co Helmus.

Ik ben een treinenliefhebber, dus ik vond het wel leuk om vanuit Eikstraat 19 uitzicht te hebben op het Spoorwegmuseum. Tot 1989 was het daar erg rustig. Het terrein waar nu publiek rondloopt en treintjes rondrijden stond vol met loodsen. Ooit is er zo'n loods afgebrand, daar hadden we toen een mooi uitzicht op.

Vroeger was er een locomotievendepot en dat zal nogal wat lawaai (ook 's nachts) en rook hebben gegeven. Onder de dakpannen van de huizen zat nog steeds roet. Het waren echte arbeidershuisjes. Er woonden vroeger vaak grote gezinnen in, met zijn allen slapend op de bovenverdieping. Oorspronkelijk zal er een zeer steile trap in, heb ik nog wel eens bij de overburen gezien.

Veel huizen in de Eikstraat en andere straten waren eigendom van een huisjesmelker, maar steeds meer huizen werden gekocht door voornamelijk jonge mensen. Naast ons woonde een oude man die ongelooflijk veel aan zijn huisje had verbouwd; hij heeft zelfs ooit een douche gehad onder de woonkamer! Die is later weer verdwenen, maar op een of andere manier zaten er wel grote gaten in de muur onder de vloer, tussen ons huis en het zijne, zodat we nogal wat geluidsoverlast hadden van de buren. Die gaten heb ik volgespoten met purschuim en toen was het probleem opgelost.

Er is ooit sprake van geweest dat de Eikstraat en de straten erachter zouden worden vervangen door nieuwbouw, maar later is besloten tot een renovatieproject. Wij hebben zelf veel aan het huisje opgeknapt, zoals de vloer in de huiskamer vervangen, een zolder gemaakt, kamers gemaakt boven, gaskachels aangelegd, keuken vernieuwd, elektriciteit vernieuwd, schuurtje in de tuin gebouwd, dakkapel aan de straatkant laten aanleggen. Toen we klaar waren met verbouwen zijn we verhuisd.

We hebben er met veel plezier gewoond, maar met drie kinderen werd het in 1989 toch wel een beetje krap. Het was een leuke buurt. We hadden met veel bewoners contact en er zijn ook wel eens straatfeesten georganiseerd.

Meer over het Spoorwegmuseum in deze periode

 

 

 

 

 

 

Voorspoedig 2017

 

Het team van “Langs de rails” wenst u prettige feestdagen en een voorspoedig 2017 - Blokpost Bunnik, Nico Spilt

 

www.langsderails.nl

 

 

 

 

 

Rudolph the blackfaced reindeer

Nee hè? We gaan toch niet ook deze discussie krijgen?

 

Zie ook Stereotype xylofonist 

 

Kanarie in de kolenmijn

 

Spoorwegmuseum, 24 juli 2014. In de nagebouwde kolenmijn is een nagemaakte kanarie te zien. Mijnwerkers namen zo'n beestje mee naar beneden als ze aan het werk gingen. De kanarie moest waarschuwen voor koolmonoxide en voor mijngas. Dat deed hij eenvoudig door van zijn stokje te vallen. De mijnwerkers wisten dan wat ze moesten doen: direct wegwezen.

 

De "kanarie in de kolenmijn" wordt ook als metafoor gebruikt. Zo heeft Hanneke Groenteman een documentaire* gemaakt over het toenemende antisemitisme. Joden zijn als de kanarie in de kolenmijn: als het slecht met hen gaat, is de atmosfeer in de samenleving vergiftigd.

 

In DWDD legde Hanneke de metafoor uit door te vertellen dat men vroeger in kolenmijnen een kanarie liet vliegen. Maar dat was niet handig geweest: vind zo'n beestje maar weer eens terug in die donkere gangen.

 

De kanarie zat in een kooitje dat hoog werd opgehangen. Het ontplofbare mijngas (methaan) is namelijk lichter dan lucht en stijgt omhoog. Het giftige koolmonoxide is zwaarder dan lucht, dus voor de zekerheid zou je ook nog een kanarie op de grond moeten hebben.

 

* EO, vanaf zondag 4 december 2016, 19.15 op NPO2

 

 

 

 

De catacomben van het Spoorwegmuseum

Een bezoek aan twee ingemetselde stoomlocomotieven

Op woensdagavond 16 november 2016 bracht ik een bezoek aan de catacomben van het Spoorwegmuseum in Utrecht.

 

Vijftig Vrienden van het Spoorwegmuseum konden een kijkje nemen in "Wereld 3", waar je normaal alleen via een in het donker rijdend karretje kunt komen. Hoofddoel was natuurlijk loc 6317, die daar inmiddels al meer dan tien jaar in is weggestopt, net als een fraaie andere stoomlocomotief.

De avond begon met een presentatie door Martin van Oostrom - auteur van boeken over diverse locomotiefseries, waaronder de 6300 - en Remmo Statius Muller - wandelende stoomlocomotief-encyclopedie. Zij vertelden iets over de geschiedenis van de serie 6300 en van de sneltreinvariant: de serie 3900. Daarna volgde een rondleiding door de catacomben van het museum.

 

 

Het nadeel van een karretje

Hester Kloosterboer, decorontwerpster bij het NOB, tekende voor Wereld 3. In 2005 bracht zij perfect onder woorden wat er fout is aan haar ontwerp:

"Dat is het voordeel als je mensen in een karretje zet. Je kunt makkelijk de kijkrichting bepalen. Op de seconde precies regisseer ik wat zij zien, horen en voelen. Zo probeer je de zintuigen zoveel mogelijk te manipuleren."

Maar dat is dus wat een museumbezoeker nu juist niet wil. Die wil in zijn eigen tempo zijn eigen zintuigen mani­puleren.

Zo kan het dus ook
 

 

Schaarbeek, 28 juli 2016. NMBS-loc 12.004 in het museum Train World. www.nicospilt.com/museum-nmbs.htm

Hoe DWDD wordt ondertitelt

 

 

"Ze wordt beschermt door een oneerlijk systeem."

(De Wereld Draait Door, 8 november 2016)

 

 

Zie ook Voor twee dollar gas alstublieft

 

 

 

 

 

 

 

 

Panoramabarfoto

Met oud-collega's aan een bar in Woerden, 8 oktober 2016.
Panoramafoto door Sander Kouwenhoven.

Hoe maak je een spiegelselfie?

Hoe fotografeer je jezelf in een spiegel?

Een handleiding in twee begrijpelijke stappen.

 

 Stap 1. Kijk op je camera of je wel goed in beeld bent.

Als je op dat moment een foto maakt ziet het er dom uit.

 

Stap 2. Kijk via de spiegel in de lens van je camera.

Dan pas maak je de foto en kom je er interessant op te staan.

 

Fotografeer je met je telefoon? Bedenk dan dat je een telefoon ook horizontaal kunt houden.

 

Meer fotografeertips

 

 

 

 

 

 

Goedkoper reizen met twee chipkaarten

Dit mag dus niet! Of misschien ook wel, weet ik veel. Kortom: voor eigen risico. Zelf doe ik dit niet.

• Het voorbeeldtraject: je gaat op een dag van Rotterdam Centraal naar Amsterdam Centraal en terug.
• Je checkt op Rotterdam in met chipkaart A.
• Aangekomen op Amsterdam check je niet uit.
• Op de terugreis check je op Amsterdam in met chipkaart B.
• Je stapt uit op het station vóór Rotterdam: Schiedam Centrum. Daar check je kaart A uit. Het traject Rotterdam-Schiedam wordt afgeschreven: 1,80 euro.
• Je reist verder naar Rotterdam Centraal (kaart B is nog ingecheckt).
• In Rotterdam check je kaart B uit. Het traject dat wordt afgeschreven is Amsterdam Centraal-Rotterdam Centraal: 12,40 euro.
• Je betaalt in totaal dus 1,80 + 12,40 = 14,20 euro in plaats van 24,70. Voordeel 10,50 euro.

(De bedragen in dit voorbeeld zijn van enige jaren geleden.)

Belangrijk is dat je bij controle de juiste kaart toont: op de heenweg kaart A, op de terugweg kaart B. Je reist technisch gezien niet zwart want je bent voortdurend ingecheckt.

Let op: na zes uur wordt kaart A automatisch uitgecheckt en ben je het basistarief (10 of 20 euro) kwijt. Hou ook rekening met stations waar je alleen via poortjes in of uit kunt. Op korte trajecten heeft deze methode geen zin en kun je zelfs duurder uit zijn.

Meer over de OV-chipkaart.

De nieuwe dienstregeling

Vrijdag 14 oktober 2016. Om kwart voor acht ’s ochtends rinkelt de diensttelefoon in Blokpost Bunnik. Aan de lijn een vriendelijke dame die belt namens Radio 2.

“U bent toch Nico Spilt van de website Langs de rails? Voor u moet het een speciale dag zijn!” “Ik ontken alles. Wat bedoelt u?”

“Vandaag is de nieuwe dienstregeling van de NS bekend geworden.” “Oh ja, daar heb ik wel iets over gehoord, maar ik hou me daar niet zo mee bezig.”

“Maar op uw site staan een heleboel spoorboekjes.” “Ja dat klopt, maar ik heb er zoveel omdat ik ze nooit heb weggegooid. Ik vind treinen leuk, maar in nummers en tijden ben ik niet echt geïnteresseerd. Dat is een speciaal slag jongens en mannen.”

“Weet u dan misschien iemand die ik daarover kan bellen?” “Namen heb ik niet, maar er zijn wel websites waarop u dit soort mensen kunt vinden. Googlet u maar eens op Somda.”

Journalisten
Ik word een paar keer per jaar benaderd door journalisten van kranten of omroepen. Informatie geef ik graag en ze mogen ook alles van mijn website gebruiken. Optreden voor radio of tv doe ik echter niet. Ik laat via mijn site al genoeg van mezelf zien. En dit is mijn collectie spoorboekjes.

Buses and Trams

A series of 25 cards issued with "Jesk" confectionary (1959)

 

 Bekijk mijn verzameling verzamelplaatjes.

 

Columnist gezocht

De website Hard//hoofd zoekt een gepensioneerde columnist. Iemand die stukjes wil schrijven over zijn dagelijks leven. “Iemand met ‘n stel leuke kleinkinderen, een e-bike en een voorkeur voor vieux en jenever. Met een abonnement op de opera en een moestuin. Of een pensionado die ervoor leeft al deze clichés te ontkrachten.”

 

Ja leuk, maar schuift dat een beetje? Nou dat dan weer niet. Je doet het in ruil voor aandacht, daar komt het op neer. Geen financiële vergoeding dus. Maar omdat ik de beroerdste niet ben, lever ik toch een bijdrage:

 

Ik ben nu bijna twee jaar gepensioneerd. Ik doe helemaal niets meer en kan dat iedereen aanbevelen. Zo, dit was mijn gratis column voor jullie.

Lees meer over de zin van het bestaan.

Voor twee dollar gas alstublieft

 

Obama: "gas is two dollars a gallon"

Ondertitelaar: "gas is twee dollar voor een liter"

 (foto: uitzending Pauw, 13 september 2016)

 

Als Amerikanen 'gas' zeggen, bedoelen ze 'gasoline' ofwel benzine. En een gallon is 3,8 liter. Autorijden is lekker goedkoop in de VS. En ondertitelaars zijn lekker goedkoop in Nederland.

 

Zie ook Hoe DWDD wordt ondertitelt

 

 

Verwisseld of verwisselt?

Paul Witteman in Varagids 35, 2016

 

Marcel van Roosmalen in Varagids 36, 2016

Hoe zit het ook alweer met die werkwoordsvormen? Vroeger werden die erin gestampt (met een t). Ik kan me overigens niet voorstellen dat Marcel van Roosmalen, laat staan Paul Witteman, zelf zulke fouten maakt. Dat moet dus gebeurd (met een d) zijn door een suffende redacteur van de Varagids. Per saldo heffen deze twee d-t-verwisselingen elkaar natuurlijk wel weer op.

Zie ook Hoe DWDD wordt ondertitelt

Meer taalvraagstukken

Beatrix in boerkini?

Ziet u het voor zich, Beatrix in een boerkini? Nee, ik liever ook niet. Maar op het strand is zij vroeger wel gesignaleerd in een DAF Kini.

 

In het DAF-museum in Eindhoven is de DAF Kini te zien, een futuristische open auto met rieten stoelen (AA 98), waarin de koninklijke familie tijdens vakanties in Porte Ercole in Italië rondreed.

 

Meer over het DAF-museum

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Enkelvoud, meervoud, meerfout

Biel > biels > bielzen (spoormannen noemen dit dwarsliggers)

Baak > baken > bakens

Ei > eier > eieren (in het Duits is het meervoud nog steeds Eier)

Schoe > schoen > schoenen (vergelijk het Engelse shoe)

Meervoud ontwikkelt zich tot enkelvoud: medium > media > de media heeft het gedaan.

Merkwaardig meervoud: cafetaria. "In dit cafetarium heb ik een lekkere tosto gegeten. Daarna dronk ik nog twee espressi."

Taalgedachten en ongepubliceerd werk.

Een echte Nederlandse houten trein

Een houten trein volgens Nederlands ontwerp, hoe leuk is dat? Geschikte testpersonen waren snel te vinden: mijn kleindochters.

De treinset zit in een stevige kartonnen koffer. De inhoud bestaat uit een driedelige intercity in de NS-kleuren geel en blauw. Ook zitten er een station (Amsterdam CS), drie Amsterdamse huizen en een molen bij. Verder een treinaanwijzer met klok, zoals je die ook op echte stations ziet. En natuurlijk houten rails om een treinbaan te leggen. Rails en trein passen trouwens ook op die van andere merken; door te combineren kun je de baan dus makkelijk uitbreiden.

Volgens de doos is de treinset geschikt voor kinderen vanaf drie jaar. Maar Noëli (2½) vond het erg leuk om mee te spelen. Hoe de rails aan elkaar moeten zag ze meteen. Opa hoefde alleen even te helpen om er een bruikbaar circuit van te leggen. Ook de magneetjes wezen zich –letterlijk– zelf.

Viënna (1) keek ondertussen geïnteresseerd toe.

Ikonic Toys
De treinset is ontwikkeld door Ikonic Toys uit Delft. Een jong bedrijf dat verantwoord en duurzaam houten speelgoed verkoopt. "Wij willen de wereld van speelgoed mooier maken, speelgoed dat meer kan dan waar het oorspronkelijk voor bedoeld is." Zo schrijft het bedrijf op zijn website.

Kijk op www.ikonictoys.nl voor informatie over deze en andere treinsets. Je kunt ook een wagentje laten maken met de naam van je kind erop. Verder is er bijvoorbeeld een houten racebaan, op dezelfde rails. Op de website vind je adressen van verkooppunten. De treinen zijn ook te koop in de winkel van het Spoorwegmuseum in Utrecht.

Alexander Tchernoff

Over een vervalst document en een verongelukte tram. 

 

In 2010 botste sneltram 5018 met een Utrechtse stadsbus. De tram werd niet meer gerepareerd, maar leverde nog wel onderdelen voor andere trams. Begin 2013 werd ze overgebracht naar een sloperij. Foto Remy den Hartog.

Tram 5018 was in 2003 vernoemd naar Mr. A. Tchernoff, burgemeester van De Bilt. Het was de bedoeling ieder jaar een tram de naam te geven van een persoon die zich had ingezet voor het openbaar vervoer in de regio Utrecht, maar verdere vernoemingen bleven uit.

Alexander Tchernoff was van 1991 tot 2007 burgemeester van De Bilt, waarbij hij geen vlekkeloze reputatie wist op te bouwen. Zo vervalste hij in 2003 een document door gebruik te maken van het handtekeningstempel van de gemeentesecretaris. Dat juist de tram met zijn naam moest verongelukken kan geen toeval zijn.

Anarchie in het stadhuis (de Volkskrant, 1 november 2003)

Schoolkinderen als afvoerputje

"Welk kind houdt er nou niet van: een lekker pakje drinken tijdens de pauze op school. Maar dat gebeurt niet lang meer, als het aan het Voedingscentrum ligt. De organisatie wil dat alle scholen zoete drankjes verbieden. Alleen nog water en melk, is het advies."

Aldus een bericht op Facebook, op basis van een artikel in het AD, 21 juni 2016.

Alsof melk zo gezond is! Ik kreeg vroeger elke dag melk op school, dat moesten wij drinken omdat er veel te veel melk werd geproduceerd. Schoolkinderen als afvoerputje gebruiken, zo ging dat vroeger. Maar ja, je wist niet beter, internet bestond nog niet.

Melk is trouwens ook slecht voor katten. Handig om te weten als je een hekel aan katten hebt.

Lees ook In bad met Erica Terpstra

Een specifiek ontworpen station

Arnhem, 18 juni 2016. Tijdens de 'Dag van de Architectuur' werd onder andere aandacht besteed aan het nieuwe station. "Na decennia van ongeduldig wachten heeft Arnhem een nieuw dynamisch middelpunt in de stad. Een stationsgebouw specifiek ontworpen om de reiziger optimaal te begeleiden naar zijn eindbestemming."

 

Het is mij niet bekend of deze emmer in de stationshal ook ter sprake is gekomen. Het 'specifiek ontworpen' dak van het nieuwe station lekt nog steeds.

Het t-shirt van Paulien Cornelisse

Paulien Cornelisse kent u misschien van haar boek “Taal is zeg maar echt mijn ding”. Of van de televisie, waar ze weleens mag vertellen over hoe ze tegen het taalgebruik van andere mensen aankijkt. Of van haar column in het blad Onze Taal. In elk geval: daar ken ik haar allemaal van.

Ik heb trouwens al haar boeken (drie) en ik lees ook elke week haar column in NRC Handelsblad. Altijd leuk geschreven, en vaak met een tekening die haar betoog ondersteunt – ook al kan ze dus eigenlijk net zo slecht tekenen als ik.

Haar column van 7 mei 2016 heette “Met-zonder-jas”. Die ging over wat je moet aantrekken als het eigenlijk nog te koud is om met zonder jas de straat op te gaan. Daarin schreef ze: “Afgelopen week was er zo’n zonnige dag die eigenlijk heel koud was. Ik zag wat optimisten in t-shirt en op slippers, die probeerden uit te stralen dat ze aan het genieten waren.”

Paulien Cornelisse die t-shirt schrijft? Veel mensen schrijven dat zo, maar die denken niet na over waar zo’n woord vandaan komt. Ik kan me nauwelijks voorstellen dat iemand als Paulien dat niet doet. Daarom leg ik het nog maar eens uit:

(tekening Nico Spilt, gebaseerd op een tekening van Paulien Cornelisse)

 

 

Lees ook T-shirt of t-shirt?

 

 

 

 

 

 

 

Een boek van 6500 euro

Je hebt boeken die je in de boekenkast zet. Je hebt boeken die je op je salontafel legt. En je hebt boeken waar je een speciale standaard bij krijgt. Zo’n boek is bijvoorbeeld ‘Before they Pass Away’.

Dit is een boek waar fotograaf Jimmy Nelson jaren aan heeft gewerkt. Hij reisde de hele wereld over, op zoek naar de laatste traditionele stammen, voordat die zijn uitgestorven. Daar maakte hij portretten van met zijn grote camera. Dat leverde haarscherpe foto’s op die zijn opgenomen in een enorm boek. Prijs 6500 euro – inclusief een standaard waarop je het boek kunt presenteren aan je gasten.

Omdat ik kleinbehuisd ben, heb ik het boek zelf niet gekocht. Maar ik heb er wel wat van gezien, op televisie (DWDD, oktober 2013) en in kranten:

Naar aanleiding daarvan stuurde ik een mailtje naar Jimmy Nelson: “Wat mij bijzonder verbaast is dat veel foto’s verminkt zijn in het boek: ze zijn over de vouw geplaatst. Soms gaat de vouw zelfs dwars door gezichten heen. En dat bij zo’n duur boek, waar zoveel tijd, geld en liefde in is gestopt. Wie heeft dit bedacht? Waarom heeft u dit – als professioneel fotograaf – goedgevonden?”

Ik kreeg het volgende vriendelijke maar nietszeggende antwoord: “Voor het kleinere boek hebben we hier minder problemen mee gehad. Maar voor het grote XXL boek ligt dit qua druk en bindwerk een stuk lastiger. Dit is nog een hele opgave, iedereen die hieraan meegewerkt heeft heeft ook zo veel mogelijk zijn best gedaan om er een mooi boek van te maken. Maar er zijn keuzes die je moet maken...”

Nog een boek van 6500 euro

In april 2016 verscheen opnieuw iemand op televisie met een gigantisch boek. Dit keer was dat Marcel Wanders met ‘Masters of the Golden Age’, een boek met afbeeldingen uit de collectie van het Rijksmuseum. Schilderijen vouw je meestal niet dubbel, maar met foto’s gebeurt dat wel:

Ik heb Marcel Wanders gemaild: “Gisteren presenteerde u in DWDD het boek ‘Masters of the Golden Age’.  Prachtig boek, 6500 euro is eigenlijk geen geld. Behalve dan dat er zo te zien heel veel afbeeldingen zijn geplaatst over de vouw van het boek. Dit is een ontwerpersziekte. Op beeldscherm of plaktafel ziet het er prachtig uit, maar de koper van het boek ziet foto’s die verkloot zijn doordat een deel uit zicht verdwijnt in de rug van het boek. Met een beetje pech loopt de vouw ook nog eens dwars door een gezicht heen. Waarom doen jullie dit toch?”

Van Marcel Wanders, die ik persoonlijk nog geen visitekaartje zou laten ontwerpen, heb ik geen antwoord gekregen.

Van de twee besproken boeken zijn ook goedkopere volksedities verschenen.

Zie ook Een spectaculair fotoboek

Zie ook Gerdi Verbeet en de cliniclowns

 

 

Hoe lang is een Chinees?

Hoog Catharijne, 20 november 2006

 

In het Japans betekent mijn voornaam "de zon schijnt". Maar wat betekent "Nico" in het Chinees? Daar kon ik voor weinig geld achter komen, dankzij iemand in de stationshal die mijn naam wel wilde kalligraferen.

Het ziet er indrukwekkend uit, indrukwekkender dan in het Japans, maar het blijkt dus helemaal niets te betekenen. Het klinkt alleen ongeveer als "nico". Het handige is dat er verschillende systemen zijn, zoals Kantonees of Mandarijn, zodat er altijd wel geschikte klanken zijn te vinden.

Een Chinese bezoeker van mijn site hielp mij verder. Hij vond twee tekens die ongeveer klinken als "nee-co" en die ook nog een aardige betekenis hebben: "jij bent lang". Met mijn 1 meter 82 ben ik daar wel tevreden mee.

Lees ook de boekbespreking Chin.Ind.Spec.Rest.

Lees meer over China op mijn website.




 

Een treinstelcabine in het museum

1970

Een cabine van een treinstel Mat.'46 vormde vele jaren onderdeel van een presentatie, die op gezette tijden werd gegeven door een van de suppoosten van het Spoorwegmuseum.

 

De demonstratie begon met het omhoog laten gaan van de stroomafnemer die op het perron was opgesteld. Daarna ging achter de cabine een spoorwiel draaien. Tot slot kregen de bezoekers een waarschuwing dat de trein ging remmen: met veel lawaai werd het wiel weer tot stilstand gebracht. Achter de cabine stond een grote groene kast, met achter vensters de rijschakelaars en daarboven een raam met een verlichte schematische tekening van de schakeltoestand van de stroomkringen in een tweewagenstel.

Lange tijd is aangenomen dat de kop afkomstig was van het verongelukte treinstel 654. Het ging echter om een kop die jarenlang als reserve op het terrein van de werkplaats Haarlem heeft gestaan. In 1955 werd de cabine opgesteld op de manifestatie E 55 in Rotterdam. De NS had hier een grote stand, waarmee men onder andere nieuw personeel wilde werven. Na de manifestatie verhuisde de cabine naar het Spoorwegmuseum.


1988

Bij een modernisering in 1983 is de kop van Mat.'46 vervangen door een kop van een Sprinter. Naar verluidt gebeurde dat onder druk van NS, die de bestaande opstelling te ouderwets vond. De Sprinterkop is een echte cabine. Ze werd door Talbot gebouwd om machinisten de kans te geven hun zegje te doen over verschillende ergonomische aspecten.

De kop stond eerst bij een nagebouwd perron, waar weleens een bezoeker vanaf viel. Naast de kop stond een als rangeerder verklede etalagepop, hoewel er juist bij de Sprinters geen rangeerder meer nodig was vanwege het automatische wegklappende beschermdeksel. De etalagepop is later door een boze bezoeker vernield.


2003

In de beginjaren werd er op een scherm voor de kop een film gedraaid die het uitzicht van een machinist toonde. Later werd er een simulator gemonteerd, om de cabine interessanter te maken voor de bezoekers.

2016

De Sprintercabine is nog steeds te zien in het museum. De bezoekers kunnen zich vermaken met een machinistensimulator. De wegklappende beschermdeksel is nog aanwezig; bij de echte Sprinters is deze verwijderd. Vuil, sneeuw en ijs neemt men tegenwoordig voor lief. 

Meer over het Spoorwegmuseum

Diesel: zelfwerkend wasmiddel

Twee pakken Diesel. Het zeeppoeder zit er nog in en ruikt zelfs nog een beetje naar zeeppoeder. Het merk stamt uit de tijd dat de nieuwe dieseltreinen van de NS grote indruk maakten op het publiek. Dus daar zit handel in, dachten de fabrikanten.

De naam Diesel voor het waspoeder stamt uit 1934. De fabrikant, Adelaar uit Wormerveer, had een prijsvraag uitgeschreven voor een naam voor zijn product. Op de doosjes stond "Vlug Veilig Voordelig", een van de spoorwegen overgenomen leus. Het merk is tot in de jaren 60 verkocht. Op naoorlogse verpakkingen (zoals hierboven) staat de leus "bevat Wetenschappelijk Wonderwit".

Bij Gouda heeft langs het spoor een gebouw gestaan met de leus "Rookt Diesel Sigaren". Dat lijkt mij niet verstandig, maar die leus was te lezen vanaf de jaren 30 tot in de jaren 80.

Meer over vooroorlogse dieseltreinen

 

 

 

 

 

 

Koffie en sigaren in de trein

Dit koffiekarretje ken ik al sinds ik in het Spoorwegmuseum kom. Ik heb me altijd verbaasd over de prijs van de koffie: 34 cent. Dat is een onhandig bedrag om af te rekenen met haastige reizigers: drie dubbeltjes en vier losse centen. Of misschien dacht men: die reizigers geven een dubbeltje en een kwartje en zeggen "laat die cent maar zitten". En dat was dan de fooi voor de man achter het karretje.

Toen ik eind jaren 70 in Amsterdam werkte, stond er op het perron van Utrecht een koffiekarretje met een altijd wat mopperend mannetje. Hij stond vaak op een groot stuk karton tegen de optrekkende kou. Bij hem kocht ik mijn ontbijt: zwarte koffie en een broodje kaas dat was gemaakt van gerecyclede treinkaartjes. En dan de trein in: eerste klas in zo'n degelijk blauw rijtuig. Daar stak ik een sigaar op die precies zo lang duurde als de treinreis. Forensen kon leuk zijn!

Meer over het Spoorwegmuseum

De onbewaakte overweg

De onbewaakte overweg. Door Em van den Oever. Drukkerij Edeca, Hoorn. 2e druk, 1941. Illustraties Henk Poeder. Em van den Oever was een pseudodiem van Neeltje Petronella Veerman (1909-2002).

De hoofdpersoon van dit stichtelijke boekwerkje is Lia, een meisje dat bevriend is met Truitje en Teus. Op een kwade dag besluiten zij een onbewaakte overweg over te steken. Lia is niet bang. Ze blijft met haar poppenwagen staan en roept: "Zie je wel dat er niets gebeurt!"

Maar opeens verschijnt daar de zwarte snuit van een locomotief. Gauw doorlopen, het kan nog best. Maar bij het tweede paar rails blijft ze steken. Ze kan niet verder, haar schoen zit met de hak vast tussen het hout en het ijzer van de rails.

Maar daar springt opeens iemand met grote stappen naar voren. 't Is een man in een blauwe kiel. Hij pakt met twee handen Lia's been beet en trekt het met een geweldige ruk los. Meteen sleept hij Lia weg van de rails. "De poppen­wagen!" roept Truitje nog. Maar het is te laat. De poppenwagen ligt aan splinters en van de poppen is weinig meer te herkennen.

Ze gaan naar het huis van Truitje, waar Lia wordt getroost door Truitjes moeder. Die zegt: "Jullie wisten toch wel, dat het verkeerd was, toen je over het spoor ging? Zie je, dat is heel erg. En wij zijn er niet alleen bedroefd om, maar de Heere Jezus is er bedroefd om, en jullie moeten Hem om vergeving vragen en zeggen, dat het je spijt. Zullen jullie dat doen?" De kinderen knikken en Lia wordt naar huis gebracht.

We bevelen dit boekje matig aan
Dit boekje met mooien gekleurden omslag en goede illustraties vertelt van Lia, kind uit een rijk heerenhuis, van Truitje, dochtertje van een gemeente-werkman en van Teus, jongetje van de boerderij. Deze drie sluiten vriendschap, waarbij altijd weer het plechtig-prachtige van het heerenhuis afsteekt tegen het gewone van de omgeving der andere kinderen. Voeg daarbij een strengen papa, die altijd in salonwagens reist, een akelig aristocratische oma en een verschrikkelijk correcte juf en ge hebt de dramatis personae voor de aandacht. Lia wordt volkomen ongodsdienstig groot gebracht. Ze leert van Truitjes moeder wat bidden is, en ook wat "zonde" is.

Een kerstfeestviering met den kerstboom schijnt het verhaal te besluiten. Er volgt echter nog een hoofdstuk over den onbewaakten overweg, dien we heelemaal vergeten waren. Gelukkig loopt de ongehoorzaamheid van Lia, die dezen overweg niet passeeren mocht, nog goed af, ofschoon een groot ongeval dreigde. Er zit in dit goed bedoelde verhaal iets overdrevens, dat de jonge lezer uiteraard minder zal hinderen dan den recensent. Ook in de evangeliseerende strekking vinden we dat accent van overdrijving, waarbij we de zonde, maar niet de genade, wel het kwaad, maar niet de vergeving voldoende naar voren komt. We bevelen dit boekje matig aan. — Boekbeoordeling van Kinderlectuur voor de Zondagsschool door de Commissiën van "Jachin", 1941

Meer jeugdboeken

Extreme natuur: zware sneeuwval

 

Dit kwartetspel kregen de medewerkers van ProRail tegelijk met hun uitnodiging voor een lustrumfeest op 25 november 2010. Dat feest is op het laatste moment afgelast, na de brand op 19 november 2015 in de verkeersleidingspost Utrecht. Sneu voor de medewerkers van ProRail, en ook zonde van het geld, want dat feest was al betaald.

 

De strenge winter moest toen nog komen, althans wat tegenwoordig onder een strenge winter wordt verstaan. "Mag ik van jou van de extreme natuur de zware sneeuwval?" Op de kwartetkaart zien we een laagje sneeuw waar men vroeger, toen de wissels nog weleens werden gesmeerd en onderdelen niet pas werden vervangen als ze kapot waren, om moest lachen.

 

Bert Klerk, toenmalig directeur van ProRail, mocht in december 2010 op de televisie vertellen wat hij aan de problemen ging doen. "Ik ga wissels slopen", zei hij minstens vijf keer. Echte mannentaal: hij laat geen wissels verwijderen, hij gaat ze slopen, het liefst eigenhandig. Van de 8000 wissels kan volgens hem de helft weg. Maar lost dat ook de problemen op? Niet als je de 4000 overgebleven wissels net zo slecht onderhoudt als nu.

 

Zie ook: Treindienst tijdens de Koude Oorlog

Ontspoorde beeldspraak

 

Gesignaleerd door het blad "Onze Taal".

Uit een verkiezingsfolder van Groen Links: "We moeten mensen die uit de boot dreigen te vallen een duwtje in de rug geven".

Uitspraak van een Groen Links-politica, na een hoorzitting over de vuurwerkramp in Enschede: "Ik had wel meer vuurwerk verwacht".

English spelling

A triumph of the European Commission

The European Commission has just announced an agreement whereby English will be the official language of the European Union rather than German, which was the other possibility.

As part of the negotiations, the British Government conceded that English spelling had some room for improvement and has accepted a 5-year phase-in plan that would become known as "Euro-English".

In the first year, "s" will replace the soft "c". Sertainly, this will make the sivil servants jump with joy.

The hard "c" will be dropped in favour of "k". This should klear up konfusion, and keyboards kan have one less letter.

There will be growing publik enthusiasm in the sekond year when the troublesome "ph" will be replaced with "f". This will make words like fotograf 20% shorter.

In the 3rd year, publik akseptanse of the new spelling kan be expekted to reach the stage where more komplikated changes are possible.

Governments will enkourage the removal of double letters which have always ben a deterent to akurate speling.

Also, al wil agre that the horibl mes of the silent "e" in the languag is disgrasful and it should go away.

By the 4th yer people wil be reseptiv to steps such as replasing "th" with "z" and "w" with "v".

During ze fifz yer, ze unesesary "o" kan be dropd from vords kontaining "ou" and after ziz fifz yer, ve vil hav a reil sensibl riten styl.

Zer vil be no mor trubl or difikultis and evrivun vil find it ezi tu understand ech oza. Ze drem of a united urop vil finali kum tru.

Und efter ze fifz yer, ve vil al be speking German like zey vunted in ze forst plas.

---

English pronunciation

FISH is actually spelled GHOT:
GH as in laugh
O as in women
T as in nation

However, it is not possible to pronounce GHOT:
GH as in though
O as in people
T as in listen

Lieve Mona

Lieve Mona,

Vorige week vertrok ik 's morgens van huis naar mijn werk. Zoals altijd zat mijn man televisie te kijken. Ik reed ongeveer 1,5 kilometer toen de auto er mee stopte. Ik probeerde te starten, de motor ging wel rond maar sloeg niet meer aan. Ik ben toen naar huis teruggelopen en toen ik thuis kwam zat mijn man niet meer op de bank.

Wat ik toen boven aantrof had ik zelfs in mijn stoutste dromen niet kunnen bevroeden! Mijn man liep gekleed in mijn lingerie en met mijn ultra hoge pumps en een laag make-up voor de grote spiegel heen en weer te paraderen... Ik ben 36, mijn man is 38 en we zijn al 12 jaar gelukkig getrouwd.

Toen ik hem betrapte probeerde hij nog met een smoesje over dat al zijn ondergoed in de was zat enzovoort een uitvlucht te verzinnen, maar de schoenen en de make-up dan? Hij is toen echt helemaal ingestort en heeft bekend dat hij dit al een maand of vier doet. Ik heb hem toen gezegd dat als hij er niet mee zou stoppen ik wil gaan scheiden.

Mona, je moet weten dat hij een half jaar geleden zijn baan kwijt is geraakt en daar heel erg depressief van is geworden. Sinds ik hem heb verteld dat ik wil scheiden als hij dit blijft doen is hij heel erg teruggetrokken en afstandelijk. Het lijkt wel alsof ik helemaal geen contact meer met hem kan maken.

Kun jij mij helpen??
M. uit Tilburg

Beste M.
Het zou de automatische choke kunnen zijn, vooral omdat het al zo dicht bij huis gebeurde, anders zou ik gewoon nieuwe bougies laten monteren. - Mona

Treinspotter of terrorist?

Hoe herken je een terrorist? Dat is een van de vragen uit de veiligheidstoets Toegang tot het spoor. Is het de man links, met zijn interessante meetapparatuur? Of de man rechts, met zijn verdachte fototoestel?

 

 

Het juiste antwoord is de foto rechts: "Deze persoon lijkt een treinspotter. Het is daarom wel nodig om deze persoon aan te spreken en te onderzoeken wat zijn doel is. De persoon op de andere foto is een meting aan het verrichten. Hierop onderneem je geen actie." Kijk, dit is informatie waar je als terrorist wat aan hebt: regel een geel vestje en een meetapparaat (in Molenbeek is inmiddels een levendige handel in theodolieten ontstaan).

Wie bij het spoor aan het werk is, moet geel reflecterende veiligheidskleding dragen, met daarop de naam van het bedrijf waar men voor werkt. Een uitzondering geldt voor de veiligheidsman: die is in het oranje gehuld. Hier zien we een veiligheidsman in actie: hij staat met zijn rug naar het spoor om te kijken of zich geen terroristen in het weiland hebben verstopt. Beeld uit een instructiefilmpje van ProRail.

Lees ook Spoorloper zoekt vrouw

Lees meer over veiligheid op mijn website