Maar een klein beetje je hersens gebruiken, dat mag je toch wel verwachten van iemand die bij een kwaliteitskrant werkt. Dus geen "ikjes" plaatsen die zo flauw, vergezocht en/of verzonnen zijn dat je de lezers ermee beledigt. Af en toe gebeurt dat dan toch. Ik noem zoiets een "nepje". Hieronder staat er eentje.
Censuur Mijn schoonzusje is bezig om een haring voor mij in stukjes te snijden. Ze vraagt hoe de verjaardag van mijn moeder is geweest. „O, best leuk”, zeg ik, „alleen reageerde ze erg onaardig op de verrassingen die ik voor haar had bedacht.” Waarop mijn schoonzusje zegt: „Uit je censuur.” Oké, denk ik, met in mijn achterhoofd mijn coach die mij ook regelmatig de opdracht geeft mijn gevoelens niet „vlak” te maken, maar ze te uiten. Daar ga ik, en zeg luid en duidelijk: „MIJN MOEDER IS EEN KUTWIJF.” Mijn schoonzus trekt haar wenkbrauwen op en zegt nogmaals: „Uit je censuur.” Dan pas hoor ik goed wat ze zegt: „Uitjes en zuur?” Sara Schoenmakers |
(NRC Handelsblad, 7 september 2013)
Ik heb nog een mailtje gestuurd naar de ombudsman van NRC Handelsblad, met het verzoek om de lezers serieus te nemen. Van een krant met het motto "durf te denken" mag je zoiets wel vragen lijkt me. Niks gehoord. Ik begrijp dat wel: de ombudsman heeft het vast erg druk. Of misschien vond hij die "uitjes en zuur" wel grappig. Dat zou natuurlijk ook nog kunnen.
Zie ook het Jijbakje.