Ik lees de krant altijd van achteren naar voren. Het
dagelijkse ikje is dus een van de eerste dingen die ik lees. Vaak een anekdote
die goed is voor een glimlach of een frons. Maar regelmatig verdenk ik de redactie ervan dat ze in een verzonnen ikje is getrapt. Een verhaspeld woord waar dan een grappige gebeurtenis bij is | bedacht, vaak met een kind in de hoofdrol. Of een oude mop die even is afgestoft en op de mail wordt gezet. Bijvoorbeeld over een mevrouw die in het ziekenhuis ligt te slapen, en door de verpleging wordt gewekt omdat ze haar slaappil moet innemen. Mag een jijbakje ook, als ikje? |
(Reactie op een dagelijkse rubriek in NRC Handelsblad. Verzonden op 15 september 2012, naar aanleiding van een afgestoft mopje. Nooit wat van gehoord, maar dat geeft niet want eigen weblog.)
Voorbeeld van een tot ikje omgebouwde mop. Variant van 50 jaar geleden: een automonteur die met een hamertik een auto weer aan de praat krijgt. De redactie van de kwaliteitskrant kent z'n klassieken niet. Wij noemen dit thuis een nepje. NRC Handelsblad, 19 mei 2012.