In 2015 verdwenen

Herinneringen aan de spoorlijn naar Zeist

 

Bilthoven, 3 mei 2003. Bij dit vroegere overwegwachtershuis kruiste de spoorlijn naar Zeist de Julianalaan. In 2014 is deze woning (huisnummer 94) met bijbehorende grond verkocht. De nieuwe eigenaar heeft de woning recent laten slopen.

 

 

Een ander object langs deze vroegere spoorlijn, een tot woning omgebouwd ZHESM-rijtuig, is eveneens in 2015 gesneefd (foto 29 september 2002).

 

Zie ook het verslag van mijn fietstocht Bilthoven-Driebergen.

 

 

 

 

Baileybruggen

 Stellendam, 1963. Tijdelijke baileybrug bij de aanleg van de Haringvlietdam. Op het kunstmatige eiland in de verte het dienstgebouw voor het sluizencomplex. Foto W. Spilt.

 

Baileybruggen, tijdens de Tweede Wereldoorlog ontworpen door Donald Bailey, zijn noodbruggen die met mankracht snel in elkaar gezet kunnen worden. Een soort Meccano.

 

Eindhoven, 15 juli 1997. Elementen van baileybruggen zijn gebruikt in de stationskap uit 1956.

 

Lees meer over bruggen.

 

 

 

 

 

 

 

Hoe vervoerders zich presenteren

HSL Logistik: maatschappelijk verantwoordt
"(...) Een vorm van reclame die wellicht compleet nieuw voor u is, maar wel eentje die zeker zijn vruchten zal afwerpen qua landelijke bekendheid en exposure uren van uw bedrijfsnaam. Daarnaast is deze vorm van reclame ook zeer milieuvriendelijk, en levert dit dus direct een bijdrage om uw groene doelstellingen als bedrijf te communiceren, m.a.w. maatschappelijk verantwoordt ondernemen." www.hsl-logistic.nl

Train Services: kwalitatief en ontzorgend
Visie: "Leveren van kwalitatieve en compleet ontzorgende diensten aan Spoorwegondernemingen, Rail Operators en Wagon eigenaren." Missie: "Het realiseren van een Europees netwerk aan ondersteunende diensten op het gebeid van Railgoederenvervoer." www.trainservices.nl

Railion: Klimaschutz
"Umweltschutz ist innerhalb des integrierten Managements ein wichtiges Thema für Railion. Es ist unsere Aufgabe, die Auswirkung unserer Tätigkeiten auf die Umwelt zu minimieren. Dazu gehören Klimaschutz, Lärmminderung und der sparsame Umgang mit Ressourcen."

Op de foto een gipstrein van Railion (tegenwoordig DB Schenker Rail).

Rijden op wind

Bunnik, 24 april 2015. VIRM 9556 rijdt door het land als "groene trein".

 

"Met trots presenteren NS en Eneco de groene trein. Hij rijdt kriskras door Nederland en laat zien dat alle treinen binnenkort op groene stroom gaan rijden. Die stroom wordt geleverd door Eneco en is afkomstig van nieuwe windmolens die de komende jaren in gebruik worden genomen. Zo rijdt de trein straks op wind. Schoner kun je bijna niet reizen. In 2015 rijdt de helft van de treinen al op windenergie, in 2018 zijn dat alle treinen. Daar is heel wat elektriciteit voor nodig: 1,4 TWh per jaar, net zoveel als het stroomgebruik van alle huishoudens in Amsterdam. Om al die groene stroom extra te kunnen opwekken, worden stapsgewijs steeds meer nieuwe windmolens ingezet in Nederland, maar ook in de landen om ons heen. Zo zorgt Eneco ervoor dat er straks altijd voldoende groene stroom is, voor alle treinen." www.ns.nl/groenetrein

Hoeveel windmolens zijn er nodig om alle Nederlandse treinen op windenergie te laten rijden? Volgens NS en Eneco is hiervoor 1,4 terawattuur per jaar nodig, dat is 1,4 miljard kilowattuur per jaar. Een grote windturbine aan de kust levert 6,6 miljoen kilowattuur per jaar (www.nwea.nl/...). Er zijn dus zeker 212 van die grote turbines nodig, alleen voor de treinen. Wie wilde er ook alweer graag bij een windmolenpark wonen?

Slapen in een trein

 

Racour, 7 september 2015. Voormalig stationsgebouw langs de opgeheven lijn 147 (Landen–Tamines). Een groot gebouw voor een klein gehucht op de taalgrens - de Nederlandse naam is Raatshoven. Hier liep ooit een belangrijke spoorlijn, die zelfs nog dubbelsporig is geweest, maar in 1961 reden de laatste treinen. De rails bleven uit strategische overwegingen liggen, maar werden eind jaren 80 alsnog opgebroken. Het stationsgebouw kwam in particuliere handen en is inmiddels tot monument bestempeld. Van binnen is het gemoderniseerd. Een gedeelte wordt bewoond, een ander deel wordt verhuurd als vakantiewoning.

 

 

Buiten staan twee gerenoveerde stuurstandrijtuigen, type M2. Deze zijn van binnen geheel gestript en ingericht als luxe vakantiehuisje. Wel met allerlei spoorse attributen, waaronder zelfs een collectie petten. Wij hebben er een nacht geslapen: afscheidscadeautje van mijn collega's toen ik met pensioen ging. Ik slaap zo vaak in de trein, maar dit was een leuke ervaring. In Racour is ongeveer niets te beleven, en in het nabijgelegen Landen heb je het na de twee winkelstraten ook wel gezien. Vandaar dat wij er nog een paar dagen Zuid-Limburg aan vast hebben geplakt. www.stationracour.be

 

 

 

 

Het raadsel van het gekantelde dwergsein

Rood boven, geel links, groen rechts.   Rood boven, groen links, geel rechts.

Geel boven, rood links, groen rechts.


Groen boven, rood links, geel rechts.
  Gekantelde dwergseinen. Waar zitten de kleuren? Is hier psychologisch onderzoek naar gedaan? Welke ingenieur heeft hier over nagedacht? Mogen seinmonteurs misschien zelf kiezen welke combinatie ze het leukst vinden? Er lijkt geen systeem in te zitten. We missen nu alleen nog de twee varianten met rood rechtsonder.  

Meer over lichtseinen.

   

De Nachtwacht

Het Rijks Museum. Alleen al vanwege die door een suffe ontwerpster (Irma Boom) bedachte taalfout (het is Rijksmuseum) stond het museum me eigenlijk bij voorbaat al tegen.

Of anders wel directeur Wim Pijbes. Die mocht – toen het museum na een verbouwing van tien jaar eindelijk weer openging – elke week reclame komen maken in De Wereld Draait Door. En tussen de bedrijven door ook nog even poseren met Obama, waar hij dan weer op tv over mocht komen glimmen. Ik kreeg iedere keer weer zin om die blije kop van Pijbes eens goed in elkaar te rammen.

En dan de Nachtwacht, het übercliché van de Nederlandse kunstgeschiedenis. Geen kwaad woord overigens over Rembrandt zelf. Je moet dat in zijn tijd zien; de man had een zeer verdienstelijke penseelvoering. Al moet ik wel steeds denken aan die film met Michiel Romeyn, die met een veel te grote kwast stond te vegen over een veel te groot doek.

Toen kwam ook nog die speciale tentoonstelling over de “Late Rembrandt”, waar de bezoekers in vier rijen dik met hun mobieltje schilderijen stonden te fotograferen. Koop dan een paar ansichtkaarten in het souvenierwinkeltje voor het museum. Of in het museum zelf, waar ze een nog grotere winkel hebben met verder dezelfde souveniers.

Wim Pijbes, de kwade genius achter de overlast, kwam trouwens ook nog even sympathiek uit de hoek: wie klachten had over de drukte moest zelf maar een Rembrandt kopen.

Maar uiteindelijk liet ik me overtuigen. Ik moest dat museum, waar ik tientallen jaren vlakbij heb gewerkt, toch een keer van binnen hebben gezien. Even wachten tot er een gat viel in de drom Japanners die met hun mobieltje in de weer waren. En toen kon ik deze selfie maken van mezelf – voor de Nachtwacht. Nu alleen het Atomium en de Eiffeltoren nog.

Meer over mijn relatie met Rembrandt van Rijn







 

 

 

De Alweg-Bahn

Geschiedenis van een monorailsysteem

 

De naam ALWEG is afgeleid van de letters van de naam van Dr. Axel L. Wenner-Gren, de initiatiefnemer en financier van het concept van de Alweg-Bahn uit de jaren vijftig. De treinen zijn voorzien van wielen met luchtbanden, waarmee ze over een betonnen baan rijden. Dwarswielen, eveneens met rubber banden, zorgen ervoor dat de trein niet kan ontsporen.

 

Op een afstand heeft de Alweg-Bahn wel iets weg van een magneetzweefbaan, maar het principe is totaal anders. Wenner-Gren heeft overigens wel het magneetzweefprincipe bestudeerd.

 

De eerste Alweg-Bahn was een proefbaan bij Keulen. Dat was een baan op schaal 1:2,5 die werd aangelegd in 1952. Er pasten wel passagiers in, maar die moesten opgepropt achter elkaar zitten. Tijdens proefritten werden snelheden tot 160 km/uur gehaald.

Daarna werd bij Keulen een langere baan gebouwd op grote schaal. Dat was ook een proefbaan. Wenner-Gren hoopte hiermee het stadsbestuur van Keulen te overtuigen van de bruikbaarheid van zijn concept.

Hij wilde een lijn van het centrum van Keulen naar Opladen bouwen, om daarmee een volledig overbelaste tramlijn te vervangen. Hij bood zelfs aan om een groot deel van het traject zelf te financieren, maar de stadsbestuurders wilden er niet aan. De tramlijn werd kort daarna vervangen door bussen, waarmee het forensenverkeer helemaal vast kwam te zitten.
 
Het ideaal van Wenner-Gren was een uitbereid monorailnetwerk door Duitsland. Er werden machines gebouwd waarmee snel Alweg-banen konden worden aangelegd. Er werd geëxperimenteerd met treinen die zowel op de betonnen Alweg-baan konden rijden als op gewone rails.

Een ander interessant experiment was met een Alweg-trein die ook over de weg kon rijden. De wielen die normaal dwars stonden om de trein op de baan te houden, konden door ze een kwart slag te draaien ook worden gebruikt om over de weg te rijden. Op die manier zouden goederentreinen tot aan de deur van de fabriek kunnen komen.

Een Amerikaans bedrijf van Wenner-Gren hield zich bezig met het ontwikkelen van een computersysteem waarmee de treindienst automatisch geregeld zou moeten worden.
 
Wenner-Gren was een zeer vermogende Zweedse industrieel. Zijn fortuin maakte hij in de jaren twintig met de firma Lux, producent van kousjes voor gaslampen. Lux was in de problemen geraakt door de opkomst van de elektrische gloeilamp. Wenner-Gren kocht de hele voorraad op, in ruil voor een aandeel in de fabriek. Deze ging zich toeleggen op de verkoop van stofzuigers en koelkasten, apparaten die men in Europa nog niet kende. De fabriek werd omgedoopt in Elektrolux. De voorraad gaslampen werd onder andere gesleten in Panama: toen het kanaal door dat land werd geopend, was het over de hele lengte verlicht met gaslampen.

Wenner-Gren stierf in 1961, kinderloos. Zijn kapitaal werd er door verkeerd gekozen erfgenamen doorheen gejaagd.
 
De Alweg-Bahn bij Keulen werd kort na zijn dood ontmanteld. Voor de trein hadden musea geen belangstelling. In Turijn is in 1961 een Alweg-Bahn aangelegd op een tentoonstellingsterrein. Daar is een paar jaar mee gereden, waarna het terrein in de versukkeling raakte.

In de Verenigde Staten is het Alweg-concept toegepast op een tentoonstellingsterrein in Seattle en bij Disneyland in Florida. Het verhaal gaat dat het echtpaar Disney bij toeval de Alweg-Bahn in Keulen tegenkwam tijdens een van hun reizen. "Dit is wat jij zoekt," zou mevrouw Disney hebben gezegd tegen haar man.
 
De Duitse partner van Wenner-Gren was de firma Krupp. De licenties zijn ook verkocht aan het Japanse Hitachi, dat nog steeds op deze markt actief is. In Azië zijn verschillende Alweg-systemen te vinden.
 
Een variant is het Franse systeem SAFEGE. De treinen rijden hierbij eveneens op luchtbanden, maar ze hangen daarbij aan de rails.

Alweg-Bahn. Technik, Geschichte und Zukunft der legendären Einschienenbahn. Door Reinhard Krischer. Uitg. Transpress, Stuttgart 2003. ISBN 3613712091. Op het omslag de Alweg-Bahn in Disneyland.

 

   Famous trains of the world. Door Ernest F. Carter. Uitg. Frederick Muller Ltd, London 1959. Op het omslag een foto van de experimentele monorail bij Keulen: de eerste versie (op verkleinde schaal) van de Alweg-Bahn uit 1952, die op een ovalen testbaan 160 km/uur haalde.

 

 

 

 

 

 

 

De t-shirts van de Hema

Mail van de Hema. Daar hebben ze nu een leuke aanbieding: t-shirts voor dames.
 

 
Waarom schrijven mensen eigenlijk t-shirt als ze het over een T-shirt hebben? Lees de uitleg.

T-shirt of t-shirt?

Mail van IKEA. Ze hebben nu een handige kast om je shirts in op te hangen. Shirts ophangen? Die leg ik gewoon op een stapeltje op een plank, dat scheelt een hele kast. Maar dit terzijde.

Waarom schrijven mensen eigenlijk t-shirt als ze het over een T-shirt hebben? Omdat ze nooit hebben nagedacht over waar dat woord vandaan komt. En dat komt omdat ze zo'n shirt nooit plat hebben neergelegd en eens naar de vorm hebben gekeken. Denk aan een aannemer die een dragende muur vervangt door een h-balk in plaats van een H-balk.

(De IKEA wil mij graag bij mijn voornaam aanspreken, of liever gezegd toeroepen: "Hej Nico". Vandaar dat ik mijn voornaam in hun computer heb opgevoerd als "De heer N.")

Bij de HEMA hebben ze ook niet nagedacht over wat ze verkopen.

 

Lees ook Het t-shirt van Paulien Cornelisse

Willem van Otterloo en zijn Märklinbaan

 

De modelbouwer

Willem van Otterloo, dirigent van het Haagse Residentie Orkest, is een van de vele bekende personen die in hun vrije tijd bezig zijn met een rage die je, gelet op hun dagelijkse werk, niet van hen verwacht. De dirigent van het bekendste Nederlandse symfonieorkest speelt met treinen! Treinen in miniatuur, welteverstaan, maar hoe klein ze ook zijn, ze rijden over een perfect netwerk. Dat netwerk vinden we op een zolderkamer van de villa van Willem van Otterloo in de buurt van Den Haag. Zodra we deze kamer binnenkomen, zien we een verbazingwekkend tafereel. Terwijl de voorgrond wordt gedomineerd door verschillende bouwwerken, zien we in de achtergrond bergen en hiermee contrasterende donkere tunnelingangen. In dit landschap rijden vijf elektrische treinen rond die hun energie deels via een derde rail krijgen, deels via een bovenleiding. Elke draadje en elke centimeter rail heeft Van Otterloo zelf geïnstalleerd, en als hij zijn treinen laat rijden gaat dat vlekkeloos! Hij doet dat met dezelfde vaardigheid als iemand die dit elke dag doet, en hij lost beveiligings­problemen net zo makkelijk op als een vakman.

Maar de spoorwegen - en hier bedoelen we de echte, grote spoorwegen - zijn geen vreemden voor Van Otterloo. Hij is al vanaf zijn 5e of 6e jaar enthousiast voor het spoorbedrijf. Zijn vader werkte vanaf zijn achttiende jaar als stationschef aan een verre Afrikaanse spoorlijn, aan de Baai van Lagoa, in een kafferdorp waar een keer per etmaal een trein stopte. Later, in Nederland, werd zijn vader inspecteur bij de HIJSM. De jonge Van Otterloo trad niet, zoals vaak het geval is bij Nederlandse spoormannen, in de voetsporen van zijn vader. Na een studie geneeskunde begon hij aan een muzikale carrière. Maar noch zijn roem, noch zijn vele taken die hem als kunstenaar weinig vrije tijd gunden, konden hem de treinen doen vergeten. En al veel "de groten der aarde" zijn op de zolder van deze Wassenaarse villa aangestoken door het enthousiasme van Willem van Otterloo voor zijn eigen spoorweg.

J.F.E.M. Aghina. La Vie du Rail 548, 20 mei 1956. Vertaling Nico Spilt.

Willem van Otterloo (1907-1978) had een gezin met vier kinderen. Hij speelde in zijn vrije tijd niet alleen met treintjes. Hij bleek ook de biologische vader te zijn van Anne “lekker weg in eigen land” van Egmond. Die kwam er pas toen ze volwassen was achter dat zij de halfzus is van Rogier van Otterloo.

N.B. Ik rijd zelf ook Märklin.

Duke of York, 1925

In 1925 werd herdacht dat een eeuw eerder de eerste treinen reden tussen Stockton en Darlington. De tentoonstelling werd geopend door de Duke of York. Deze titel wordt al eeuwenlang gegeven aan de tweede zoon van de Britse koning of koningin. In dit geval was dat prins Albert, die in 1936 zijn broer Edward III moest opvolgen. Prins Albert werd toen koning George VI, die we kunnen kennen van zijn stottertherapie in de film "The King's Speech".

Plaatje #1 uit de serie Sunripe Cigarettes, 1925

Langs de rails 64 jaar

28 april 2015. Tegeltableau in Bunniks blauw, aangeboden door Henk Koster.

breng een bezoek Langs de rails

Hilversumse raadhuisgeheimen

Waarom heeft het raadhuis maar één toren? En waarom wordt het misschien gesloopt?
 

Het oorspronkelijke ontwerp van Dudok voor het Hilversumse raadhuis. Zoals bekend mag in Hilversum alles maar een dubbeltje kosten, dus een Twin Towers aan de Koninginneweg zat er niet in. Gemiste kans!

 

Het Hilversumse raadhuis is al sinds 1956 in Madurodam vertegenwoordigd. De huidige maquette (onthuld op 31 augustus 2005) is het derde exemplaar. Het model is gemaakt van de kunststof cibatool; de twee voorgaande waren van hout, wat heel lang de traditie was in Madurodam. De bouwduur bedroeg ongeveer 6 maanden. De maquette heeft een afmeting van 5,6 meter bij 4,3 meter. De markante toren is 2,72 meter hoog.

In april 2015 werd bekend dat het model mogelijk verdwijnt. Het zou in slechte staat verkeren en zou niet meer passen in de huidige opzet van Madurodam. Burgemeester Broertjes van Hilversum (ooit een slechte Volkskrant-redacteur) schijnt al protest te hebben aangetekend.

Spoorwegmuseum: "een prachtig product"

Het Spoorwegmuseum heeft een nieuwe directeur: Marten Foppen. Hij volgt Paul van Vlijmen op, die directeur is geworden van het Nationaal Militair Museum in Soesterberg. Marten Foppen (40 jaar) was directeur van het Dolfinarium in Harderwijk.

Voordat hij bij het Spoorwegmuseum solliciteerde, ging hij als gewone bezoeker een keer kijken. In het blad Dienstmededeling van het Spoorwegmuseum vertelt hij: "Ik was gelijk verliefd. Dat begint al bij het Maliebaanstation, wat een prachtig product denk je dan." 

Hoezo 'product'? Managers noemen tegenwoordig alles maar een product. Je kunt geen treinkaartje meer kopen, dat heet nu een 'reisproduct'.

Ik ken Marten Foppen verder niet, dus van mij krijgt hij het voordeel van de twijfel, maar ik had liever dat hij had gezegd "Wat een geweldig museum". Of desnoods: "Wat een suf museum, daar ga ik wat moois van maken." 

Jaren geleden ben ik een keer in het Dolfinarium geweest. Wat een grappige producten zwemmen daar rond!

Mijn tuinkabouters (1995)

Zijn eerste kabouter kreeg hij twaalf jaar geleden, op zijn verjaardag. Een grapje van zijn broer. Inmiddels staan er enkele tientallen in zijn tuin. "Nog niet eens zoveel, als je weet wat er tegenwoordig allemaal op de markt is", vertelt de 44-jarige Nico Spilt, technical writer bij het Computercentrum Bondsspaarbanken in Woerden.

"Vooral na het vallen van de Muur is het aanbod uit Oost-Europa enorm toegenomen, al is de kwaliteit daarvan vaak niet best. De meeste kabouters koop ik zelf. Het is toch een heel persoonlijke beslissing. Ze zijn wel van plastic, maar ze hebben allemaal hun eigen karakter, een eigen ziel. Ik hoef ze maar even in de ogen te kijken om te weten of het tussen ons wat wordt."

Nico praat natuurlijk niet echt met ze, want dan zouden de buren misschien vreemde dingen gaan denken. Maar het zijn wel een soort vrienden, waar hij graag een poosje tussen zit als hij na een vermoeiende dag thuiskomt. "Nee, geen vriendinnen, want er bestaan alleen mannelijke tuinkabouters. Gelukkig heb ik ook nog een stel prachtige dochters", aldus een levenslustige Nico.

In 1995 werden in opdracht van het bestuur van Fortis alle personeelsbladen opgeheven. In plaats daarvan kwam er het blad 'Facet', dat grotendeels uit foto's bestond. Achterin stond altijd een verhaaltje over de hobby van een medewerker. Bij wijze van pastiche schreef ik een stukje over mijn tuin­kabouters. Daar heb ik verder nooit wat mee gedaan, totdat ik het nu dan op mijn blog zet.

Holster van een politiegeweer

Een bericht van de wapenexpert van NRC Handelsblad

 

De politie van Ferguson gaan experimenteren met een niet-dodelijke kogel. Dat gebeurt met een "wat vreemd uitziend apparaat" dat in "de holster van een politiegeweer" past, aldus onze geschoolde NRC-reporter. Op de foto bij het bericht zien we een apparaat dat op de loop van een politiepistool past.

Maar wat maakt het uit, zullen ze bij de kwaliteitskrant denken, voor die "tiener" (een man van 18 jaar) komt het goede nieuws toch te laat. - NRC Handelsblad, 25 februari 2015

Het verschil tussen een mes, een pistool, een geweer en een kalasjnikov

Mart Smeets: iemand dreigde me mijn keel door te snijden. Matthijs van Nieuwkerk, een minuut later: dus iemand wilde je doodschieten? (DWDD, 4 februari 2013)

Matthijs van Nieuwkerk meldt dat Obama is gefotografeerd met een pistool in zijn hand. Op het scherm verschijnt een foto van Obama met een enorm geweer. (DWDD, 5 februari 2013)

Frits Barend te gast in De Wereld Draait Door. Het gaat over het beveiligen van joodse instellingen. Hij vindt het maar niks om bij de ingang langs een bewaker met een kalasjnikov te moeten lopen. Zelf zou ik meteen wegrennen, maar voor Frits Barend is kalasjnikov kennelijk het pars pro toto voor vuurwapen. (DWDD, 16 februari 2015)

Zonsverduistering 20 maart 2015

Vrijdagochtend 20 maart 2015 is een gedeeltelijke zonsverduistering te zien in Nederland. Hierbij wordt circa 81 procent van het zonsoppervlak bedekt door de maan. Om 9:30 uur verdwijnt geleidelijk een steeds grotere hap uit de zon en rond 10:40 uur is de verduistering in Nederland op zijn maximum. Op het meest duistere moment is dan nog slechts een sikkelvormig deel van de zon zichtbaar. Om 11:48 uur is het schouwspel in Nederland voorbij.

 
Zonsverduisteringen komen regelmatig voor, alleen moet je er vaak wel een heel eind voor reizen om ze op hun best te zien. Rechtstreeks naar de zon kijken moet je alleen doen met behulp van een eclipsbril of lasbril. Je ogen kunnen anders onherstelbaar worden beschadigd. Andere manieren (kijken door een zwart negatief of door een cd-rom) zijn gevaarlijk.
 
In juli 1999 schreef Esther Rosenberg, verslaggever van NRC Handelsblad, hoe je andere manieren dan een eclipsbril kunt testen: "De straling moet zo sterk verzwakt zijn dat een keurig scherpe zonneschijf te zien is, in plaats van een felverlichte vlek." Toen ik haar mailde dat ik dat wel een gevaarlijke methode vond - want wat als deze test mislukt, dan kost het je wel je ogen - kreeg ik als antwoord dezelfde zin uit dit artikel teruggemaild. Gelukkig heeft NRC Handelsblad ook minder domme redacteuren in dienst.

Mr. Turner (filmbespreking)

Rain, Steam and Speed – The Great Western Railway

 

Dit is een schilderij van William Turner uit 1844. Het toont een stoomtrein van de GWR die de Thames oversteekt via de Maidenhead Railway Bridge. Het schilderij hangt in de National Gallery in Londen. Op 31 januari 2015 zijn we naar de film "Mr. Turner" geweest waarin dit schilderij voorkomt.

 

 

In deze film zagen we ook de stoomtrein waar Turner zich door zou hebben laten inspireren. De kenners zien echter direct dat dit geen breedspoor­machine van de roemruchte Great Western Railway is. De locomotief in de film is geleend van het Manchester Museum of Science and Industry en rijdt over een spoorlijn in het noorden van Wales. Het gaat om een werkende replica van de "Planet", in 1830 door Robert Stephenson gebouwd. Het zonlicht valt overigens prachtig op deze trein.

 

Maar genoeg over deze korte scene. Hoe is de rest van deze lange film? Mijn mening: heel mooi gemaakt en zeer onderhoudend. Mr. Turner klinkt als een mopperkont maar slaat zich tamelijk vrolijk door het leven, zich af en toe vergrijpend aan zijn dienstmeid. Maar die dingen moet je in hun tijd zien. Zijn specialiteit was het schilderen van zee­gezichten.

Meer filmrecensies







 

 

 

 

 

Bea bedankt (bericht door China Times)

China Times, 6 februari 2014. Aandacht voor het afscheidsfeest van Beatrix. Links opperlakei Hans Weijers, bevriend met de Oranjes en onder andere verantwoordelijk voor de ondergang van Fokker en Organon.

Bekijk ook dit filmpje