NVBS Actueel - juli 2019

Deze maand onder andere een bezoek aan het diepe zuiden van Europa. René Janson maakte een ritje in Le Petit Train d’Artouste, naar een stuwmeer in de Pyreneeën. Op hun ontdekkingsreis door Spanje en Portugal overnachtten Frank Aakster en Sjoerd Bekhof in een bijzonder hotel, gevestigd in een voormalig grensstation. Wat dichter bij huis ligt Bremen. Paul van Baarle geeft tips voor wie hier nostalgisch per trein of tram wil reizen.

Verder nieuws over activiteiten van de NVBS, waaronder de tramexcursies die de SNE in oktober organiseert. Zoals gebruikelijk ook weer tips over interessante boeken en dvd’s die je kunt kopen of lenen. Uiteraard ontbreken de zoekplaatjes en de rubriek “Toen en ...” ook deze maand niet.

Een abonnement op NVBS Actueel is gratis, ook voor niet-leden. Om je aan te melden en om alle tot nog toe verschenen nummers te lezen kijk op www.nvbs-actueel.com.

Zie ook het overzicht met door mij geschreven artikelen en interviews.

Socrates in Goes

Veel mensen weten dat niet, maar Socrates sprak Engels. Althans, dat zouden we kunnen afleiden uit de tekst op een blinde muur in Goes:

The secret of change is to focus all of your energy not on fighting the old, but building the new.

Onder dit motto wordt er bij het station van Goes in opdracht van ProRail gewerkt aan een tunnel onder het spoor. Iemand moet hebben voorgesteld om interessant uit de hoek te komen met een doordenkertje van een Griekse filosoof van een paar duizend jaar geleden. In het Engels natuurlijk, want als je je wilt aanstellen doe het dan goed. 

Stationsplein Goes, 20 juli 2019.

Onbenul achter de regietafel

Wat doe je als het beeld smaller is dan het beeldscherm? Dan plak je er gewoon twee stukjes tegenaan. En daar krijg je dan een raar effect van. Gebeurt bij Jinek en bij andere programma's met een onbenul achter de regietafel.

Zie ook Is Andries Knevel een polygamist?

Bezoek aan Museum COMM

Den Haag, 12 juli 2019. Ons team bracht een bezoek aan het communicatiemuseum COMM, dat op 19 juli 2019 voor het laatst geopend zou zijn voor individuele bezoekers. Voortaan kunnen er op afspraak alleen nog groepen in terecht.

In de jaren zestig ben ik in de voorganger van dit museum geweest: het Nederlandsche Postmuseum. Ik herinner me de demonstratie met een enorme brievensorteermachine. Die machine is verdwenen, net als veel andere apparatuur; die is nu opgeslagen in depots.

COMM, na een grote verbouwing geopend in 2017, wilde van het stoffige imago af en werd helemaal interactief zoals dat tegenwoordig hoort, met overal beeldschermen en doe-dingen voor de jeugd. Maar daar blijk je toch te weinig publiek mee te trekken. In elk geval was ik deze ochtend de enige bezoeker.

Geschiedenis

Het Nederlandsche Postmuseum stamt uit 1929. Van 1989 tot 1999 heette het PTT-museum. Daarna trok de PTT zich terug en werd het verzelfstandigd tot Museum voor Communicatie. In 2016 werd het museum gesloten voor een grote verbouwing die ruim anderhalf jaar duurde. Er kwamen allerlei zalen waarmee men zakelijke bezoekers dacht aan te trekken. Dit gebeurde onder leiding van een directeur die wat makkelijk met geld omging en moest opstappen. Het museum is door zijn beleid in grote financiële problemen gekomen.

Het beheer van het museum is overgenomen door Beeld & Geluid. Voortaan is het alleen nog geopend voor groepen en voor bijeenkomsten. www.comm.nl

Betonnen treinen

In de Oosterstraat, achter het Spoorwegmuseum, liggen in het gras vier betonblokken om auto's te weren. Een buurtbewoonster vroeg aan het Spoorwegmuseum of er met die grijze blokken niet iets leuks gedaan kon worden. Elders in de stad zijn dit soort blokken al omgevormd tot schaap.
 
Janneke Hofman is student decoratie- en restauratieschilder, en werkt een dag per week bij het Spoorwegmuseum. Zij heeft de vier betonblokken veranderd in treinen: de Diesel 3, de Hondekop, de Blauwe Engel en de Buffel. Ons team fietste snel even langs, voordat de graffiti­vandalen toeslaan.

 

Zie ook:

• muurkunst in Zuilen
• beeldentuin van het Spoorwegmuseum

Geel en oranje wisselen van kleur

Wie vlakbij het spoor werkt, moet opvallende kleding dragen. Voorheen was dat meestal een reflecterend geel hesje of jas. Alleen personen verantwoordelijk voor de veiligheid van andere werkers droegen oranje kleding.

Met ingang van 1 juli 2019 7.00 uur zijn deze kleuren omgedraaid: werkers dragen oranje, veiligheidsmedewerkers dragen geel. Dit sluit aan op het gebruik in de bouw, waar oranje de gangbare kleur van werkkleding is. Ook in de internationale spoorsector is dat het geval.

De afspraken voor machinisten en rangeerders zijn niet veranderd, dus die zie je nog steeds in het geel rondlopen.

Hieronder een foto uit vroeger tijden. De tekst klopt nog steeds, alleen zijn dus geel en oranje omgewisseld.

Amsterdam, 5 februari 2004. Wie in of vlak bij het spoor werkt, moet een reflecterend hesje dragen. Die zijn meestal geel, maar veiligheidsmannen dragen een oranje hesje. De veiligheidsman werkt niet mee maar let voortdurend op de treinen. Als er gevaar dreigt waarschuwt hij zijn collega's.

Op deze foto zie je twee mannen in een oranje hesje. Dat betekent dat er twee ploegen aan het werk zijn, want een ploeg mag niet twee veiligheidsmannen hebben. Dat is te gevaarlijk, omdat die twee dan op elkaar gaan vertrouwen.

Een grapje uit "De Avonden" van Gerard Reve over twee jongens, waarvan er één een bijl heeft. De ene jongen legt zijn hand op een boomstronk en denkt: "hij hakt toch niet". De jongen met de bijl denkt: "hij trekt zijn hand toch wel terug."

Meer over veiligheid op en langs het spoor.