De zagende keizer

Doorn, 9 augustus 2011. Bij de kassa: "U wilt mee met een rondleiding?" "Dat hoeft niet hoor, wij kijken zelf wel rond." "Dat kan niet: u kunt alleen met een rondleiding mee."

Huis Doorn is van 1920 tot 1941 bewoond geweest door de Duitse keizer Wilhelm II. Die moest in 1918 zijn land verlaten na de door Duitsland verloren Eerste Wereldoorlog. Na een kort verblijf in België kwam hij asiel vragen in Nederland. Zijn trein moest anderhalve dag wachten in Eijsden, totdat koningin Wilhelmina hem toestemming gaf Nederland binnen te komen. Die wilde verder niets met hem te maken hebben, want als staatshoofd ontvlucht je je land niet. Wilhelmina wist toen natuurlijk nog niet dat ze dat twintig jaar later zelf ook zou doen. 


De keizer hield zich in Doorn voornamelijk bezig met het omzagen van bomen en het maken van plannen om terug te keren naar Duitsland. Dat is er niet van gekomen; in 1941 stierf hij en werd hij bijgezet in een klein mausoleum op het terrein van Huis Doorn. Dat huis, en de grote tuinen eromheen, zijn voor het publiek toegankelijk. Zie www.huisdoorn.nl Het is geen museum; het huis is bewaard gebleven zoals het er in 1941 uitzag. Van de nok tot de kelder is het volgestouwd met kunst en kitsch, die de keizer met treinladingen vol had laten overkomen uit zijn paleizen. Hoewel koningin Wilhelmina niets met Wilhelm te maken wilde hebben, had ze hem wel een cadeau bezorgd: een schemerlamp op een grote Delfts blauwe vaas. Na de oorlog heeft ze nog geprobeerd of ze die vaas terug kon krijgen, want de familie is erg op de penning, maar het ding staat nog steeds in de slaapkamer van Wilhelm. Meer royalty.