Wij verstaan geen Nederlands

In augustus 2002 hadden we een huisje gehuurd in de Ardennen. Met de trein er naartoe, overstappen in Luik.

Op het station van Luik wilde ik een spoorboekje kopen. In mijn beste Frans probeerde ik mijn bedoeling duidelijk te maken aan een Waalse loketbediende. Die begreep me zogenaamd niet. Hij wees naar een ander loket, waarachter niemand te zien was.

Ook elders in deze streek kwamen we mensen tegen die ons als een idioot behandelden omdat we geen goed Frans spraken. Althans wat Walen als goed Frans beschouwen, want daar is ook nog wel wat op aan te merken.

Onze Nederlandse euro's werden overigens wel geaccepteerd.

De auteursrechten van Jaap Drupsteen

De gevel van Beeld en Geluid in Hilversum is bekleed met glazen panelen. Hierop zijn nagenoeg onherkenbaar gemaakte beelden uit televisieuitzendingen te zien. Dat heeft de ontwerper, Jaap Drupsteen, zo gedaan om auteursrechten op dit beeldmateriaal te omzeilen.

Op zijn beurt eist Jaap Drupsteen wel auteursrechten op wanneer afbeeldingen van dit gebouw op commerciële basis worden verspreid.

Beeld en Geluid doet zelf dan weer moeilijk als je binnen foto's wilt maken. Maar dat maken wij nog graag altijd zelf uit. Bekijk de foto's.

The Rocket: de eerste bruikbare stoomloc

Torquay, augustus 1988. The Rocket uitgevoerd als bloemstuk op schaal 1:1.

In 1829 bouwde George Stephenson de eerste bruikbare stoomlocomotief. Frankrijk heeft natuurlijk zijn eigen uitvinder van de eerste locomotief: Marc Seguin. Maar terwijl Seguin rommelde met een grote ventilator om het vuur van zuurstof te voorzien, kwam Stephenson op het idee om in de rookkast van de loc een vacuüm te creëren met behulp van de afgewerkte stoom uit de cilinders. Via door de ketel geleide buizen zorgde dit vacuüm voor trek op het vuur. Dit idee is bepalend geweest voor het succes van de stoomlocomotief.

Meer oude stoomlocomotieven.

Hoe overleef ik een treinongeluk?

Wat is de beste plek om te zitten bij een treinongeluk? Artikel in NRC Next van 21 mei 2012 waarin ook trainwatcher Nico Spilt wordt geciteerd. Journalist Jisha Visser had mij om informatie gevraagd over de veiligheid van treinreizen.

Thomas the Tank Engine

Ik bezit diverse boekjes, videobanden, dvd's en andere objecten in relatie tot Thomas the Tank Engine & Friends. Officieel gekocht voor mijn kinderen, maar die hebben er nooit naar omgekeken. Dochters.

De verhalen zijn geschreven in de jaren vijftig, door dominee W. Awdry. Later is er een televisieserie van gemaakt en is er ook een flinke merchandising op gang gekomen. Thomas en zijn vriendjes beleven allerlei avonturen op en rond het spoor.

"Henry the Green Engine" door Rev. W. Awdry, illustraties door C. Reginald Dalby. Uitg. Heinemann, Londen 1951 (herdruk 1990). Dit is de oerversie van de Thomas-verhalen.

Meer over Thomas en zijn vriendjes.

Spilt milk

"It's no use crying over spilt milk" staat op het schaaltje dat al sinds mijn eerste herinnering bij mijn ouders staat. Het betekent: maak je niet druk over kleinigheden waar toch niets meer aan te veranderen valt. Het spreekwoord "gedane zaken nemen geen keer" zou een aardige vertaling zijn.

Zie ook Nico Split?

Links rijden in de VS

In de VS rijden de treinen rechts, met uitzondering van de Chicago and North Western Railway (C&NW).

De lijnen van de C&NW waren aanvankelijk enkelsporig en de stations stonden allemaal links, gezien in de richting van Chicago. Toen er een tweede spoor werd aangelegd, liet men de treinen links rijden, omdat de meeste reizigers richting Chicago reisden. Die reizigers kwamen natuurlijk ook weer terug, maar dan hoefden ze niet meer in het station te wachten.

Tekening uit Model Railroading, Prepared by the editorial staff of the Lionel Corporation, Bantam Books, New York, 1951. De tekst in de tekening is niet correct.

Meer over links en rechts rijden.

Tien jaar Langs de rails

Tien jaar geleden kwam mijn website live. Nog steeds elke dag mee bezig. Je moet toch wat.

fotomontage: Henk Koster

www.nicospilt.com

Inspirerende internetfora

Mensen vragen mij weleens hoe het komt dat ik zo veel treinen afweet. Nou, in elk geval niet dankzij de fora op internet. Er zijn er een paar die ik regelmatig even scan, maar dat is geen leuk klusje. Je moet je door bergen zinloze discussies heenworstelen om af en toe een leuk feitje tegen te komen.

Soms, als ik me wat verveel, vind ik het leuk om een kooltje op het vuur te gooien. Het is prachtig om te zien hoe zo'n discussie dan helemaal ontspoort. In dit soort omgevingen is men namelijk niet gewend aan de licht ironische ondertoon van mijn teksten. Uit onderzoek is gebleken dat 95% van de bezoekers van deze fora geen enkel relativeringsvermogen kent. En hoe meer smileys iemand gebruikt, hoe minder gevoel voor ironie de betrokken persoon zelf heeft. Maar meestal bemoei ik me er niet mee, want het zijn mensen die in een heel andere biotoop leven dan ik.

Wie weleens een vraag of opmerking heeft geplaatst op een internetforum, weet wat er kan gebeuren: er wordt op gereageerd door mensen met minder ontwikkelde omgangsvormen. Soms heeft zo'n forum een moderator die ingrijpt als het uit de hand loopt, maar vaak zijn het juist de moderatoren die tijdens hun opvoeding iets hebben gemist. Je vraagt je af in hoeverre die mensen plezier beleven aan hun hobby. In elk geval proberen ze wel het plezier van anderen te bederven.

Lees meer (als het je boeit).

Afscheid van de Routemaster

Eind 2005 verdween de laatste Routemaster uit het Londense straatbeeld. Dit zijn de bekende rode dubbeldekkers met een open achterbalkon en een conducteur. Hun plaats is ingenomen door gewone bussen.

Het open achterbalkon was handig voor mensen die op het laatste moment op de bus wilden springen, maar dat ging niet altijd goed. Gemiddeld waren er drie mensen per jaar die hun misstap niet konden navertellen. Lees meer.

De metrokaart van Londen

Vroeger werden kaarten zo veel mogelijk op schaal getekend. Dat is veranderd onder invloed van het beroemde ontwerp dat Harry Beck in 1933 maakte voor de plattegrond van de Londense metro. Duidelijkheid staat voorop, de schaal is niet meer doorslaggevend. Dat maakt het mogelijk om in gebieden waar veel stations dicht bij elkaar liggen de kaart duidelijker te maken.

De keerzijde hiervan is dat het bijvoorbeeld in Londen gebeurt dat toeristen een ingewikkelde reis per metro maken, tussen twee stations die op een minuut lopen van elkaar verwijderd zijn.

Metrokaarten van de wereld. Door Mark Ovenden. Uitgeverij Terra Lannoo, Arnhem 2006. ISBN 9058975835. In dit boek worden honderden voorbeelden gegeven van kaarten die in de stijl van Harry Beck zijn gemaakt.

Brief in VPRO-gids 25, 21-27 juni 2008.

De vrouwen van Helmut Newton

Pontificale foto's van vrouwen die meestal maar twee kledingstukken dragen: een linkerschoen en een rechterschoen.

Helmut Neustädter ging zich na zijn emigratie uit Duitsland Helmut Newton noemen. Ik heb hem weleens op tv gezien, tijdens het keuren van modellen. Dat ging er nogal lomp aan toe.

Berlin, Museum für Fotografie, 25 augustus 2009

Utrecht, De Slegte, 31 oktober 2009

Verdrietige beer

Een slechte conducteur wilde ‘m weggooien, maar gelukkig is de beer gered.



Volg de speurtocht naar zijn baasje

(Goeie actie. Maar het blijft raar: een beer als knuffel. Dat zijn ontzettend valse beesten, vooral die witte. Mijn beer is nu 60.)
   

Beter geen auto dan helemaal geen auto

De dwergauto

Een dwergauto is iets tussen een scooter en een auto in. In de jaren vijftig en zestig gaven merken als Goggomobil, Messerschmitt, Isetta en Heinkel antwoord op de roep van het grote publiek om een betaalbare auto. Ook het naoorlogse gebrek aan grondstoffen speelde een rol. Het motto in die jaren luidde: beter geen auto dan helemaal geen auto.

Is de dwergauto uitgestorven? Of is er een toekomst voor het autootje dat aan een halve parkeerplaats genoeg heeft? Lees verder...