Ook Matthijs van Nieuwkerk kwam niet op de gedachte om hiernaar te vragen. Die wilde het vooral hebben over de sprong zelf. Het was een beetje een gesprek van: “wat ging er door je heen toen je onder de trein lag?”
De man, Viktor Staudt, heeft een boek geschreven over zijn belevenissen. Dat boek heb ik gelezen, nieuwsgierig naar passages die over de machinist zouden gaan. Met het overtikken van die passages was ik snel klaar. Hij toont in zijn boek nauwelijks empathie voor de machinist en de andere getuigen.
“Ik heb niets gemerkt van de mensen op het perron die het hebben zien gebeuren en die daarna gillend de trap naar beneden afgerend schijnen te zijn. (…) De psychiater in het ziekenhuis heeft me een keer gevraagd wat ik vond van de reacties van de mensen om mij heen. Ik vertelde haar van de machinist die geen contact met mij wilde hebben, nadat ik hem via een kort briefje had laten weten dat het me speet en dat ik hem dit niet persoonlijk had willen aandoen, maar dat ik niet anders had gekund.”
Een kort briefje aan de machinist: misschien geschreven op advies van iemand anders? Dat staat niet in het boek. En had hij werkelijk niet anders gekund? Springen vanaf een perron terwijl daar nietsvermoedende reizigers rondlopen? Als iemand in een opwelling springt kun je je daar nog wat bij voorstellen, maar hij heeft zijn daad zorgvuldig overdacht. Dat blijkt uit een andere passage in het boek, waarin hij vertelt dat hij de avond tevoren al een keer naar het perron was gegaan.
Hij ziet een trein naderen en kijkt naar de machinist: "Heel goed kon ik hem niet zien, maar ik zag net het bovenste deel van zijn lichaam en hoe hij naar het perron keek. Onze blikken kruisten elkaar. Ik bleef hem strak aankijken, wat hij ook deed. Op dat moment probeerde ik heel sterk te denken aan mijn sprong die ik de dag erop plande, hier op dit perron. (…) Ik had me afgevraagd of hij zich dit moment zou herinneren, als hij van collega’s zou horen dat de dag erop een jongen voor de trein was gesprongen.”
Het verbaast hem als een vriend hem vertelt dat je in Japan zelf voor de kosten moet opdraaien als je voor de trein bent gesprongen. De kosten voor het opruimen, schoonmaken, de kosten die de vertraging van de trein met zich meebrengt, kortom alle kosten die je de samenleving hebt bezorgd. In dit geval zouden daar ook nog de kosten van de traumahelikopter bij zijn gekomen. Dat zou hij allemaal nooit terugverdienen met de verkoop van zijn boek.
Ik mag hem niet.
2 opmerkingen:
Het zit m echt in de mentaliteit bij de spoorwegen om anderen de stront in de laten zakken. Geloof mij een aantal gasten die ik ken wilden mij ook zo ver krijgen maar mij krijgen ze niet klein en ik geef nooit mijn treinen hobby op maar dat ik tegelijkertijd een dieren en milieu fanaat ben nemen jullie maar voor lief! De maatschappij maakt dat mensen dit soort dingen doen! Help mensen liever en praat ze moed in inplaats van iemand achter de rug om af te kraken. Deze man heeft duidelijk zijn les geleerd en heeft spijt en kan zijn ervaring gebruiken om andere mensen te doen veranderen voor een betere maatschappij! Dit is tenminste heel anders en beter dan de nieuwe generatie sadistische mbo machinisten!!!! Geloof mij ik weet waar ik het over heb. Voor iedereen. Neem elkaar zoals je bent en help elkaar. Steun anderen. De verrotte maatschappij en de slechte mensen en de domme meelopende meerderheid zijn de schuld en de goede mensen gaan eronderdoor! Bloedzuigers heb je overal. Wees positief naar je medemens. Die machinist mag nogmaals nadenken en de andere kant gaan zien! Leer van die monteur die de zwaan gered heeft, ik zou hetzelfde gedaan hebben en daarom moeten ze mij niet! Laat mensen die in de knoop zitten de andere mooie kant van het leven zien hoe moeilijk het ook is. Dankbaar zijn voor wat je wel hebt is er een! Maar ook goed eten kan een zee aan verschil maken en wat leuke positieve ervaringen en mensen die je de helpende hand aanbieden ook! Wees niet egoïstisch en help anderen uit! En voor die getraumatiseerde machinist! So be it! Als je kiloknaller vlees koopt mag je niet lullen! De hypocrietheid van de maatschappij. Wat niet weet wat niet deert. Hoe het met de dieren eraan toe gaat in de bio industrie is vele malen erger dan dit. En die man zet door. Vergeef en verbeter je leven! Draag je steentje bij aan een betere wereld, inplaats van verder massaal het verrot maken. Gooi dat kwade uit je en doe het juiste! Gebruik het gevoel en durf stappen te nemen! Ik doe dat ook. Ik ben weggepest en gediscrimineerd. Maar ik zet door! Nu nemen mensen mij ook niet serieus. Maar achteraf zegt iedereen van "ja je had toch al die tijd gelijk" en dan reageer ik van "dat zei ik de hele tijd al maar jullie wilden niet luisteren". En aan de andere kant. Als je eens zou weten dat de mbo leerlingen machinist railvervoer in Rotterdam mij voor de trein wilden zien. Dat hebben ze in mijn gezicht gezegd maar gaat allemaal de doofpot in. Ze hebben mij ook tegelijkertijd weggepest om het zo ver te krijgen. Maar net als op het vmbo zet ik door hoe erg de druk ook is! Iets voor iedereen bij de spoorwegen om over na te denken. Maar het is de doofpot in gegaan en deze meneer voor de trein heeft wel een geweten maar de nieuwe generatie machinisten voor het overgrote gedeelte niet. Groeten van de wel bekende grote Mat'64 liefhebster Lizzy de trein fanaat die doorzet en zichzelf keer op keer bewijst, het onmogelijke mogelijk maakt over tijd en zwaar onderschat is geweest en steeds weer op een dag denken "ze viel eigenlijk best wel mee" en "ze heeft lef en ongekende doorzettingsvermogen"! En waar ik de eer liever voor mezelf houd maar toch hier neer ga zetten. Als mensen mijn pad zouden moeten lopen, inclusief alle vieze roddels en leugens en hoe dingen voor mij verpest zijn geweest. Ik vraag mij nog af of een normaal mens dat zou hebben overleefd of uitgehouden zou hebben. Maar ik zet door. Treinen4life! Hoe hoog jullie de druk ook maken! Ik geef nooit maar dan ook nooit mijn trein hobby op en ik ben gek op treinen!
Beste Nico, Ietswat verlaat, lees ik net je reactie op mijn boek, waarvoor dank.
Misschien mag ik er iets aan toevoegen: op het moment dat je besluit om een einde aan je leven te maken door voor de trein te springen, kun je niet meer 'logisch' nadenken. Dat is geen excuus of rechtvaardiging, maar een verklaring voor de daad op zich. Sterker nog, als je op dat moment nog wèl in staat zou zijn om logisch te redeneren, zou je zeer waarschijnlijk niet voor de trein springen. In plaats daarvan ben je ziek. En als je ziek bent doe je dingen die voor gezonde mensen niet te begrijpen zijn.
Dank nogmaals voor je tijd. Met vriendelijke groet, Viktor
Een reactie posten