Advocaten
Geboeid heb ik de afgelopen weken in NRC Handelsblad de discussie gevolgd over wat ik zou willen noemen de Spong-mores in het Nederlandse strafrecht. Hoever mag je als advocaat gaan bij het verdedigen van je cliënt? De heren verzuimden niet om tijdens de discussie elkaars persoonlijke integriteit in twijfel te trekken. Ik mag dat graag lezen, zo'n moddergevecht op hooggeleerd niveau.Hoe ik er als eenvoudige burger over moet denken weet ik nog niet precies. Mocht ik er echter ooit toe komen om op klaarlichte dag mijn schoonmoeder aan mootjes te hakken, dan is er maar één man die mij kan redden: mr. G. Spong. Die zal onmiddellijk op zoek gaan naar die ene verkeerde postcode in de aanklacht, een vormfout op grond waarvan ik onmogelijk veroordeeld kan worden.
Deze medaille lijkt mij echter ook een keerzijde te hebben: als ik rechter was, dan zou ik een verdachte die Spong aan zijn zijde heeft bij voorbaat als schuldig beschouwen. Tenslotte schakel je iemand met zo'n reputatie niet voor niets in. Mijn advies: als u het echt niet heeft gedaan, neem dan een andere advocaat.
Nico Spilt, brief in NRC Handelsblad, 26 oktober 1996
De vuile handen van Gerard Spong
In juli 2012 ontstond er ophef over de benoeming van Jos Silvis tot Nederlands rechter bij het mensenrechtenhof in Straatsburg. Silvis was namelijk in 2001 als rechter medeverantwoordelijk voor een grote gerechtelijke dwaling: de "Schiedamse parkmoord", waarin een onschuldige man tot 18 jaar cel werd veroordeeld.Gerard Spong liet weten dat hij dit schandalig vond, maar was kennelijk vergeten dat hij zelf medeverantwoordelijk was voor een gerechtelijke dwaling van hetzelfde kaliber. In 1987 was hij als rechter betrokken bij de zaak van de "Zaanse paskamermoord". Hierbij werd een onschuldige man op grond van een door Spong en zijn mederechters geconstrueerd bewijs tot 12 jaar cel en TBS veroordeeld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten