In augustus 2002 hadden we een huisje gehuurd in de Ardennen. Met de trein er naartoe, overstappen in Luik.
Op het station van Luik wilde ik een spoorboekje kopen. In mijn beste Frans probeerde ik mijn bedoeling duidelijk te maken aan een Waalse loketbediende. Die begreep me zogenaamd niet. Hij wees naar een ander loket, waarachter niemand te zien was.
Ook elders in deze streek kwamen we mensen tegen die ons als een idioot behandelden omdat we geen goed Frans spraken. Althans wat Walen als goed Frans beschouwen, want daar is ook nog wel wat op aan te merken.
Onze Nederlandse euro's werden overigens wel geaccepteerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten