In de boekenbijlage van NRC Handelsblad van 24 mei 2013 werd paginagroot aandacht besteed aan het boek “De mens en de zee”. Volgens de auteur van het artikel, Marianne Vermeijden, betreft het een ‘spectaculair boek met honderden dubbelpaginagrote, wonderschone foto’s’.
Voor wie niet weet wat ‘dubbelpaginagrote’ foto’s zijn,
staan er twee bij het artikel afgedrukt. Dubbelpaginagrote foto’s zijn foto’s
die verknoeid zijn doordat de vouw van het boek er doorheen loopt.
Ziet
Marianne Vermeijden dit niet? Heeft ze geen smaak? Vindt ze het wel prima dat
een deel van de foto’s verdwijnt in de rug van het boek? Wat vinden de
fotografen ervan als ze hun werk op deze manier verminkt zien? Welke opmaker
haalt het in zijn hoofd om dit te doen?
Ik begrijp deze jubelende woorden niet, schreef ik aan de redactie van de boekenbijlage. Maar die vond het niet de moeite waard om te reageren op de mail van een kritische lezer. Zeker te druk met andere spectaculaire fotoboeken.
Zie ook Een boek van 6500 euro
Zie ook Gerdi Verbeet en de Cliniclowns
2 opmerkingen:
Als amateurfotograaf (vertaling: kan het best aardig, vraagt er geen geld voor) gaat mij dit ook aan het hart. Veel fotoboeken met potentieel fraaie foto's zijn op dezelfde manier verpest.
Zonde van foto's en papier.
Een reactie posten